Cuba: mi amor!

Hola amigos!

Hier het eerste berichtje vanaf midden Amerikaanse bodem. Door het ontbreken van gratis WiFi of internet in Cuba, heb ik nog weinig van me laten horen maar daar gaat nu verandering in komen. Het eerste gedeelte zit erop en wat heb ik genoten van Cuba. Een fascinerend land waar ik in deze tweeëneenhalve week echt van ben gaan houden. De vriendelijke mensen, de mooie koloniale steden, de hoeveelheid goede rum in de goedkope cocktails, de geur van dikke sigaren (hoewel veel Cubanen ze niet roken), overal swingende live muziek en salsa dansende mensen. Toch staat dit in schril contrast met de armoede en de gevangenschap waarin veel Cubanen leven. Hoewel je op het eerste gezicht denkt dat de Cubanen het goed voor elkaar hebben met gratis goede gezondheidszorg, gratis studies etc, krijgen ze per maand niet meer betaald dan 30-50 cuc (gelijk aan de US dollar). Om je een indicatie te geven: een appartement in Havana kost je rond de 50 cuc per maand. Alle Cubanen hebben dan ook een "second job" welke niet door de overheid gereguleerd wordt en dus eigenlijk illegaal is. Hier verdienen ze in principe hun echte salaris mee. Dit betekent dat ze enorm veel moeten werken want een baan die door de overheid gereguleerd wordt, is verplicht. Ook mogen ze niet reizen tenzij ze worden uitgenodigd door iemand uit een ander land. Deze persoon moet dan garant staan voor de kosten die tijdens het verblijf worden gemaakt en deze persoon is ook verantwoordelijk voor de terugkeer van de uitgenodigde Cubaan. Je betaalt hiervoor een deposito van 10.000 dollar. Hoe de Cubanen over de hele situatie denken, laten ze niet echt los, zeker niet als je in een groep bent. Maar door af en toe een 1 op 1 gesprek aan te gaan, is het toch gelukt om wat meer over de hele situatie te weten te komen. Ze zien Fidel als een van hun helden omdat hij Cuba van Amerika "bevrijd" heeft maar ik denk dat veel Cubanen vandaag de dag de situatie een beetje zat zijn. Zo heb ik met een Cubaan gesproken waarvan de schoonzoon een paar maanden geleden naar Amerika gevlucht is. Zodra een Cubaan voet op Amerikaanse bodem zet, krijgt hij of zij een Amerikaans paspoort. Dit proces duurt 3 jaar. Wanneer ze over een Amerikaans paspoort beschikken, zijn ze vrij om te reizen, ook naar Cuba. Hij was nu bezig zijn dochter ook naar Amerika te laten vluchten. Dit geeft dus wel aan dat ze de situatie in Cuba niet optimaal vinden... Wat ze écht van de hele situatie vinden, blijft gokken maar ik kan me een voorstelling maken. Tot zover een grove schets, nu op naar mijn ervaringen!

Laat ik bij het begin beginnen... De Cubanen zijn enorme flirts. Je kunt de straat niet over zonder een "I love you" "muy linda" of "beautiful girl" naar je hoofd te krijgen. In het begin een beetje intimiderend maar het went snel. En ik moet zeggen... Mocht je je zelfvertrouwen willen opkrikken, dan is Cuba the place to go. Wie weet kom ik nog eens terug als ik op m'n 40ste nog steeds vrijgezel ben ;-). Van de taxi chauffeur tot de politieagent van de douane beambte tot de slager, ze flirten allemaal en met iedereen. Goed, na twee dagen acclimatiseren in Havana, op naar Santiago de Cuba. Een beetje een vreemde stad waar we na een vertraging van 7 uur aankomen. De groep is erg divers met de helft 60+ en zelfs een 80 jarige (die elke avond met ons naar de disco wilde) en de helft 33-. Gelukkig heb ik een leuke roommate, Julia uit Australië. Verder veel opgetrokken met Karen, een Nederlandse en 2 Duitse meiden genaamd Saskia en Eva. In Santiago bezoeken we een oud fort, gebouwd door de Spanjaarden in de 14e eeuw. Ook bezoeken we de gevangenis waar fidel vast kwam te zitten na zijn eerste aanval op Baptista 26 juli 1953. De aanval mislukte, maar legde wel de basis voor de Cubaanse Revolutie waaraan in januari 1959 een einde kwam. Verder heb ik de stad een beetje verkend en de begraafplaats bezocht waar José Marti en de heer Bacardi begraven liggen. Het graf van José Marti wordt streng bewaakt met een wisseling van de guards iedere 30 minuten. Ze zijn heel serieus en geconcentreerd, zie foto ;-). Een hoop interessante geschiedenis dus zo aan het begin van de trip!

De volgende stop is baracoa, een fijn schattig 'dorpje' omgeven door bergen en groen. Hier beklim ik samen met 4 anderen uit de groep de berg El Yungue waarna we prachtig uitzicht hebben over de omgeving. 'S avonds de lokale specialiteit gegeten (ik ben de naam even kwijt maar het waren mini visjes van 1mm bij 1cm in een cocos curry saus), erg lekker! Daarna moest er uiteraard worden gedanst. Alles bevond zich op 5 minuten lopen dus we verkennen de verschillende bars en eindigen in een of andere vage disco. De Cubanen dansen erg intiem en intens dus dat was even wennen maar we hebben de tijd van ons leven gehad. Toen er aan het eind van de avond een ruzie ontstond tussen de Cubaanse guapo's over wie met wie mocht dansen, vonden we het tijd om naar huis te gaan ;-). Zeker weer een ervaring rijker. De volgende dag lekker uitgekaterd op het strand en 's avonds genoten van een heerlijke maaltijd bereid door onze mami en papi: vers gevangen kreeft! Kosten 12 cuc, zo'n 9 euro. Klein detail.

Op de weg terug naar Santiago, stoppen we bij Guantánamo bay. Erg dichtbij kun je niet komen maar er staat een vriendelijke Cubaan klaar met een verrekijker die ons kan vertellen hoe de Amerikaanse basis eruit ziet. Veel Cubanen verachten Amerika omdat zij Cuba nog steeds niet hebben verlaten terwijl het verdrag al ergens begin 2000 is verlopen. Naar mijn mening hebben ze gelijk, het voelt toch een beetje als de reus tegen de dwerg: ze kunnen niets doen.

Op dag 6 vervolgen we onze weg naar Camagüey, wederom een oud koloniaal stadje die we bij aankomst verkennen per bici taxi (een fietstaxi). Erg gelachen met de chauffeur want die trapten de longen uit zijn lijf om overal als eerste aan te komen, en nee wij joegen hem echt helemaal niet op... Na 6 nachten in een homestay te hebben geslapen, slapen we deze nacht in een hotel. Voor de één een welkome afwisseling maar voor mij had het niet gehoeven. Ik heb enorm genoten van de homestays, ze waren schoon, netjes en onze mami's en papi's verwenden ons met de meest culinaire hoogstandjes. Tien keer beter dan een hotel of restaurant dat door de overheid gerund wordt!

Na de hotelnacht, op naar Trinidad! Volgens veel mensen die we hebben gesproken, dé stad van Cuba. En ik moet ze gelijk geven. Prachtige koloniale gebouwen, leuke kleine straatjes gemaakt van keien, parken waar mensen dansen en muziek spelen en een fantastisch nachtleven. De eerste dag verkennen we de stad en hebben we een groepsdiner in een van de homestays. Uiteraard begeleid door twee muziekanten die zelfs bailando van Enrique ten gehore brengen. Dit nummer is zo'n beetje hét nummer van deze trip geworden. Om de salsa een beetje onder de knie te krijgen, hebben we 's avonds een uurtje salsa les. Uiteraard willen we onze geleerde moves showen en dus wordt er 's avonds weer gedanst. We beginnen bij casa de la musica waar veel te goede salsa dansende Cubanen hun kunstje laten zien. Super gaaf om naar te kijken. Daarna op naar "the cave". De naam zegt het al: een discotheek in een grot, echt héél gaaf. Hier dansen we tot in de vroege uurtjes. Dit betekende wel dat de hike naar de waterval de volgende dag met een kleine kater moest worden afgelegd maar na een verkoelende duik is die al snel als sneeuw voor de zon verdwenen. De dag erna lekker gerelaxt op het strand! Dan is het tijd om Trinidad vaarwel te zeggen en te vertrekken naar de stad van Che Guevara: Santa Clara. Onderweg maken we een tussenstop in Cienfuegos, wederom weer een oud koloniaal stadje maar ik kan er geen genoeg van krijgen. Allemaal zo fotogeniek en sfeervol! Eenmaal aangekomen in Santa Clara bezoeken we het museum en het graf van Che Guevara. Wat een bijzonder leven heeft die man gehad... In Santa Clara is er op dansen en drinken na niet veel te doen dus na een leuke avond/nacht vervolgen we de volgende dag onze weg naar Havana.

Met pijn in m'n hart realiseer ik me dan de Cuba trip bijna voorbij is, maar eerst nog twee dagen genieten in Havana. Havana kent een oud stadscentrum met veel gebouwen uit de 14e eeuw. Heerlijk om door heen te slenteren en rond te dwalen. Omdat iedereen de volgende dag een beetje zijn eigen weg wil gaan, hebben we die avond een laatste groepsdiner en nemen we afscheid van elkaar. Gelukkig hebben we onze guide zover gekregen dat we met de 5 meiden in dezelfde homestay kunnen verblijven waardoor we de volgende dag nog gezellig samen te stad kunnen verkennen. In de ochtend gaan we naar de sigaren fabriek, waar zo'n 2000 sigaren per dag met de hand gerold worden. De omstandigheden zijn niet optimaal en het salaris ook niet maar de medewerkers zien er niet ongelukkig uit. Sigaren had ik in Trinidad al gekocht dus ik kan de medewerkers ook niet spekken (ze verkopen illegaal sigaren voor een extra centje) maar zat andere deden dat gelukkig wel. Om het Cuba avontuur compleet te maken huren we na een kleine verkenning van Vedado (een ander gedeelte van de stad), een oude felroze Cadillac. De chauffeur rijdt ons naar plaza de revolucíon (bekend om de gezichten van Che en Fidel op de gebouwen), een park met heel gave oude bomen en de bekende boulevard: de Malecón. Een rit van totaal een uur met vijf meiden in een felroze oude bak, staat natuurlijk garant voor een training van de lachspieren. Die avond gaan we met de meiden nog gezellig uit eten om een deze topreis af te sluiten, Cuba te quiero! Hasta luego, Op naar Mexico...

Hopelijk vermaken jullie je in Nederland ook nog een beetje. Ik hoorde dat het weer een beetje te wensen over laat dus ik zal kijken of ik wat zon jullie kant op kan sturen!

Liefs,
Lianne