Colorful Guatemala

Hola amigos!

Terug naar de spaanstaligen! Dat vind ik stiekem best wel leuk omdat ik zo m'n Spaans goed kan blijven oefenen. Vanuit San Ignacio in Belize is het 10 minuten rijden naar de Guatemalaanse grens. Ook dit keer word ik weer zonder problemen binnen gelaten, toch fijn :-). Guatemala staat bekend om een van de grootste Maya ruïnes, Tikal. Nou heb ik er al aardig wat gezien maar omdat de ruïnes op de weg naar onze volgende bestemming liggen, stoppen we er onderweg en heb ik weinig keus ;-). De gids, die uiteraard uit de omgeving van Tikal kwam, beweerde dat dit de mooiste en best gerenoveerde Maya ruïne was. Dat was ik niet helemaal met hem eens maar dat heb ik maar wijselijk voor me gehouden. Zoals ik al zei heb ik al aardig wat ruïnes gezien en ook de achterliggende geschiedenis gehoord dus ik was niet heel geconcentreerd maar ik heb wel lekker rondgedwaald en mooie foto's geschoten. Wat dat betreft blijft het toch ongelofelijk hoe ze al die tempels hebben gebouwd en vooral met welke gedachten. Ze zorgden er altijd voor dat de akoestiek tussen de tempels zo was, dat geluid goed weerkaatst werd en iedereen het kon horen. Ook bouwden ze astrologische tempels waarmee ze door middel van de zon de kalender maakten en waardoor ze dus wisten welke dag en maand het was maar bijvoorbeeld ook de tijd. Na een 4(!) uur durende tour door Tikal, rijden we naar het meer Péten om aan het water te lunchen en voor degene die willen, te zwemmen.

Daarna op naar Flores dat aan de andere kant van het meer ligt. Een super fijn, klein en schattig plaatsje dat weer heerlijk laidback aandoet. M'n kamergenootje Courtney uit Australië en ik besluiten dan ook om even ons eigen ding te gaan doen en te genieten van hetgeen dat Flores te bieden heeft. We wandelen een beetje rond, kijken een potje local volleybal, genieten van de cocktail happy hour (eurootje voor een cocktail, niet slecht) en eten bij de lokale dames die staan te koken op straat. Heerlijke taco's belegd met guacamole, bieten salade en groentes. Als dessert nog een cheescake toe en dat alles voor 20 quetzal, omgerekend 2 euro. Tja ik blijf toch een hollander hè!

De volgende morgen vertrekken we richting Rio Dulce, een plaatsje aan de rivier welke uitmond in de Caribische zee. We verblijven in een eco lodge gelegen tussen de mangroves, een relaxte plek waar we ons zojuist gekochte rode wijn soldaat maken en een potje kaarten. Daarna genieten we van al het lekkers dat het restaurant ons te bieden heeft en oefenen we alvast voor oudejaarsavond (opblijven tot na twaalven ;-)).

Na heerlijk een beetje uitgeslapen de hebben, huren we met een paar een boot om naar Livingstone te varen. Livingstone is een plaatsje aan de Caribische zee waar de afro Afrikanen naast de Guatemalanen leven. De Afrikanen spreken hun eigen taal, Garifuna en vertikken het om Spaans te spreken. In het verleden zijn deze mensen door de regering nogal achtergesteld waardoor ze een hele hechte gemeenschap hebben opgebouwd die zo goed als zelf voorzienend is. Ook hebben ze een voodoo kerk maar het wordt afgeraden om die als buitenstaander te bezoeken. Op de weg er naartoe stoppen we nog bij een hotspring en een natuurlijke sauna. Heel bizar, je daalt 3 meter de grond in en je komt terecht in een ruimte dat letterlijk aanvoelt als een sauna. Het water van de hotspring is op sommige plekken zo heet dat je er niet eens in kunt. Dat creëert onze moeder natuur toch allemaal maar mooi. Eenmaal aangekomen in Livingstone, dwalen we een beetje rond en eten we de tapado, een vissoep waar Livingstone bekend om staat. Het is een soep gemaakt met kokosmelk en specerijen en wordt opgediend met een complete vis, garnalen en een krab. Een grote knoeiboel dus maar wel ontzettend lekker!

De volgende morgen verlaten we Rio Dulce en vertrekken we naar Antigua waar we laat in de middag aankomen. We doen een kleine oriëntatie wandeling en daarna eten we in een gezellig restaurantje. Omdat ik met een stel andere uit de groep de volgende dag de vulkaan wil beklimmen en ik daarvoor om kwart voor 4 op moet staan, ga ik op tijd m'n bedje in. Helaas niet geslapen want m'n kamergenootje was ziek en heeft de hele nacht de toiletpot geknuffeld. Ze was overigens niet de enige, 11 van de 17 heeft die nacht vrienden met het toilet gemaakt... We kunnen er niet echt achterkomen wat het geweest is omdat iedereen anders gegeten heeft en ook in andere restaurants maar ik ben blij dat het mij bespaard is gebleven :). Goed, de volgende morgen dus om 4 uur richting de vulkaan. Het eerste stuk lopen we in het donker maar na een uur of twee komt de zon op en kleurt de lucht fel oranje, een heel mooi gezicht! Het is een hike van 5 uur steil omhoog naar de top op 3900 meter (vanaf 2500 meter hoogte). Onderweg heerlijk genoten van het uitzicht maar eenmaal aangekomen op de top, kwam er bewolking en begon het keihard te waaien. We stonden midden in de bewolking en werden dus kletsnat. Dit in combinatie met de hoogte en de wind maakte het ijskoud, brrr. Ook konden we door de bewolking de krater amper zien terwijl we er misschien 3 meter vanaf stonden. Dat was dus vijf uur keihard ploeteren voor niets ;-), moeder natuur... We konden er wel om lachen toen we eenmaal weer beneden stonden. Dit was trouwens binnen 2 uur. Naar beneden is voor je lichaam toch makkelijker dan omhoog al vind ik omhoog gaan fijner dan naar beneden, vooral als het zo steil is. Ik voelde m'n knietjes aardig de dag erna.

Om een uur of twee zijn we weer terug in het hotel en omdat het oudejaarsdag is, besluit ik maar even een powernap te doen. Na wat gedoezeld te hebben, kan het feest beginnen! We starten met de piñata, een traditie waarbij een soort papier-maché pop gevuld word met snoep en attributen die niet stuk kunnen gaan (iedereen moest iets kopen). De pop wordt zo aan een boom gehangen dat je de pop kunt bewegen door aan het touw te trekken. Om de beurt slaat iedereen met een stok tegen de pop, terwijl een ander de pop op en neer beweegt om het een beetje moeilijker te maken. Als de pop eenmaal openbreekt en het snoep en de andere attributen (armbandjes, badeendjes, condooms (we zijn er nog steeds niet achter wie zijn grap dat was)) moet je zo snel mogelijk verzamelen. Degene met de grootste zak met snoep, 'wint'. Hilariteit alom! Daarna gaan we uit eten, nog niet met de hele groep want een aantal zijn nog steeds aan de relatie met de toiletpot aan het werken... Om twaalf uur verzamelen we bij "the arc" vlakbij het centrale plein van Antigua. Hier tellen we af naar 2015 en de grote vuurwerkshow die erbij hoort, Feliz Año Nuevo!!! Volgens Guatemalaanse traditie eet je om 12 uur 12 druiven, een voor elk uur, elke maand. Dit brengt geluk voor het nieuwe jaar! Een andere traditie is het dragen van kleurrijk ondergoed, een rode slip brengt geluk in de liefde, een gele zorgt voor geld en een andere is voor gezondheid (ik ben de kleur even kwijt maar volgens mij groen). Mijn kleurrijkste was paars dus ik ben benieuwd wat me dat gaat brengen!

De volgende dag reizen we naar Panachel aan Lake Atitlán, een geweldig groot meer dat vroeger de krater van een vulkaan was maar is ingestort na een uitbarsting. Het meer is omgeven door vulkanen wat een prachtig uitzicht biedt. We struinen heerlijk een beetje rond over de marktjes, eten lunch en genieten van het zonnetje. Die nacht besef ik dat ik te vroeg gejuicht heb want ook ik mag vrienden met het toilet maken... De volgende morgen vertrekt de groep naar San Juan, een dorpje aan de andere kant van het meer waar afstammelingen van de Maya leven, voor de homestay. Omdat ik me nog geen 100% voel, duik ik terug m'n bedje in. Ik keek erg uit naar de homestay dus aan het eind van de middag besluit ik, na een powernap, de groep alsnog te volgen naar San Juan. Achteraf niet een heel wijs besluit want tijdens de rondleiding door het dorp, kon ik alleen maar bidden voor een bed. Ik laat de rondleiding langs de medicinale kruidentuin, de textielfabriek en de kunstgalerij voor wat het is en duik heerlijk m'n bed in. De volgende morgen voel ik me gelukkig een stuk beter en ik kan zelfs weer wat eten. Super balen van de homestay natuurlijk want ik vind het altijd erg leuk om te zien hoe de locals leven maar niets aan te doen. Die dag rijden we terug naar Antigua voor onze laatste avond samen. We gaan een beetje decadent uit eten en daarna de kroeg in maar van beide kan ik nog niet erg genieten dus rond een uur of twaalf taai ik af, jammer maar helaas... Op naar het volgende avontuur: the vulcano trail door Honduras, Nicaragua en Costa Rica!

Besos y feliz año nuevo para todos :) xx

Ps. foto's staan op Facebook :)